"ხატვის პროცესი 2017 წლის სექტემბრიდან 2019 წლის მაისამდე მთლიანად დამყარებული იყო მოულოდნელობებზე. ამ მოულოდნელობებს განაპირობებდა მეთოდი და მასში გამოყენებული საღებავი (აკვარელი). შედეგს ნამუშევრის დამთავრებისთანავე ვერ ვხედავდი. მხოლოდ მეორე დღეს შემეძლო ნამუშევრის სრულყოფილად დათვალიერება. არ ვიცოდი დღეღამის განმავლობაში როგორ გაშრებოდა, რა სიურპრიზს შემომთავაზებდა ტილოზე საღებავში დიდი რაოდენობით გამოყენებული წყალი. ჩემი მდგომარეობა ცოტათი იმ ადამიანის მდგომარეობას გავდა, რომელიც დილით ელოდება მნიშვნელოვან ტელეფონის ზარს... ყოველი შემდეგი დღე იწყებოდა იგივე მოლოდინით და იმავე წერტილიდან - ნულიდან." - ვახო ბუღაძე.